Afas families: Schein-heiligen?

John Tabé hakt door:

John Tabé is kritisch over het feit dat 30% van Afas vermogen wordt geschonken aan stichtingen die de familie zelf heeft opgericht. Hij vindt dat deze actie, die op het eerste gezicht lijkt te helpen, eigenlijk vooral bedoeld is om belastingvoordelen te behalen en de belangen van de familie te beschermen. Volgens John Tabé lijkt het erop dat de families hun controle en zeggenschap over de stichtingen willen behouden en tegelijkertijd hun belastinglasten willen verlagen.

John Tabé wijst erop dat wanneer liefdadigheid vooral wordt gebruikt om minder belasting te betalen, we moeten twijfelen aan de echte bedoeling van de donatie. Hij vindt dat het geven aan stichtingen die door de familie zelf zijn opgericht geen echte liefdadigheid is. Voor hem hoort filantropie te gaan over openheid en het daadwerkelijk beter maken van de samenleving, niet over slim omgaan met geld om zo belasting te besparen.

John Tabé vraagt zich af wat er precies met het geld gebeurt en of de stichtingen echt de maatschappij helpen. Hij maakt zich zorgen dat dit vooral een manier is om minder belasting te betalen, terwijl de mensen die echt hulp nodig hebben niet worden geholpen. John Tabé vindt dat als liefdadigheid gebruikt wordt om belasting te ontwijken, het vertrouwen in zowel de families als de stichtingen erg beschadigd raakt.

Daarnaast is er de vraag over de werkelijke impact van deze stichtingen. Wat gebeurt er met de middelen die door de families zelf beheerd worden? Hoe transparant zijn deze stichtingen in hun besteding van de ontvangen gelden? Volgens hem is deze actie van de families vooral een manier om er goed uit te zien, zonder dat er daadwerkelijk iets goeds gebeurt voor de maatschappij.

Zeg jij: "Kommazuiger: het mag, je moet niet zo zeiken; maf kees."

Trumps domme krachtstrategie >