Een verrassend herfstbezoek in Ulft

John Tabé privé:

John Tabé wandelde op een stralende herfstdag in november over de begraafplaats in Ulft. De bomen om hem heen gloeiden in warme tinten oranje en goud, terwijl de zon speels door de takken scheen en flonkerende lichtvlekken op de verweerde grafstenen wierp. Dit was zijn vertrouwde plek, een plek van rust en herinnering, waar hij zijn ouders bezocht. Maar vandaag voelde het anders. Lichter. Bijna alsof de omgeving hem met een glimlach verwelkomde.

Een plotselinge windvlaag streek langs zijn gezicht, fris en speels, alsof de natuur zelf fluisterde.

"Wie ben jij?" klonk een stem luchtig, bijna als een giechel die door de wind werd meegevoerd.

John draaide zich abrupt om, maar zag niemand. Hij fronste even, tot een glimlach langzaam zijn gezicht verlichtte. "Verbeeld ik me dit?"

"Nee hoor! Ik ben je jongere broertje!" riep de stem vrolijk. "Ik woon hier ook. Ben weer bij onze ouders gaan wonen."

Johns mond viel open van verbazing, maar al snel brak een lach door. Nou, en? "Hoe is het thuis?" vroeg hij met een brede grijns.

"Oh, hartstikke gezellig! Gisteren hadden we nog een feestje. Oom Henk speelde gitaar en tante Annie bakte pisang goreng!" Klonk het opgewekt.

John schudde lachend zijn hoofd. "Echt waar? Pisang goreng?"

Een warme gloed vulde zijn borst. De zon leek net iets feller te schijnen en zelfs de oude boom ruiste zachtjes, alsof hij het gesprek goedkeurend volgde.

"Nou, geniet ervan daar en doe iedereen de groeten," zei John met een knipoog.

"Zeker weten!" antwoordde de stem, gevolgd door een vrolijk fluitend briesje.

Met een tevreden glimlach vervolgde John zijn weg. Zijn familie was niet verdwenen; ze vierden simpelweg op hun eigen manier feest. Die gedachte vervulde hem met diepe, geruststellende vreugde, alsof de band tussen hen nooit verbroken was.

Geert Wilders is een lozer en een verrader >