Rechtse stemmers zijn gierige mensen. John Tabé hakt door:

Als sociaal democraat kijk ik met verontwaardiging naar de rechtse houding tegenover sociale rechtvaardigheid. Steeds opnieuw blijkt hoe weinig rechts beseft welke problemen werkende mensen dagelijks ervaren. Terwijl progressieve krachten zich inzetten voor eerlijke lonen, betere arbeidsomstandigheden en de bescherming van werknemers, wuiven rechtse politici en kiezers deze inspanningen neerbuigend weg.

Ik hoor het steeds weer: "Staken? Tijdverspilling. Luiwammesen, laagopgeleid." Alsof ik en mijn medestanders geen recht hebben om ons te verzetten tegen onrecht. Vakbonden? "Een rem op de economie, een broedplaats voor profiteurs." Maar de ironie is onmiskenbaar: diezelfde mensen die ons bekritiseren, profiteren volop van alles wat wij met onze strijd hebben bereikt.

Hogere lonen, betere werkomstandigheden en sociale vangnetten zijn geen vruchten van rechts beleid, maar het resultaat van de vastberadenheid van vakbonden en sociale bewegingen. Toch nemen rechtse stemmers deze verworvenheden als vanzelfsprekend aan, zonder de strijd te erkennen die eraan voorafging.

Deze houding weerspiegelt een diepgeworteld egoïsme. Solidariteit wordt afgedaan als overbodig, terwijl men gretig profiteert van de voordelen die dankzij diezelfde solidariteit tot stand zijn gekomen. Egoïsme en status denken voeren de boventoon, terwijl men blind blijft voor de inspanningen van anderen.

-Zeg jij: Deugkneus: “Ik heb een ton op de bank, jij niet. Mafkees.”

De revolutie kon wachten, eerst koffie >