Digitale activa: digitale dwangbuis. John Tabé hakt door: 

Ah, digitale activa! De toekomst! De revolutie! De ultieme vrijheid! Althans, dat werd mij beloofd. Maar als ik om me heen kijk, zie ik vooral een gigantisch, allesomvattend spinnenweb waarin we met z’n allen verstrikt raken. Eerst dacht ik nog: “Ha, eindelijk een beetje autonomie in mijn financiële leven!” Maar nu? Nu ben ik vooral een wandelend dataspoor, keurig vastgelegd en geanalyseerd door techreuzen en overheden. Mijn privacy? Foetsie. Zonder afscheid, zonder afscheidsbrief. Gewoon... weg.

De banken, de big techbedrijven, de grootmachten ze hebben de digitale wereld overgenomen. Ze spelen niet eens meer verstoppertje; ze bepalen gewoon openlijk de spelregels. Blockchain, ooit het vlaggenschip van financiële onafhankelijkheid, is veranderd in een hightech controlemechanisme. Contant betalen zonder dat iemand meekijkt? Vergeet het maar. Elke transactie wordt gevolgd, gefileerd en waarschijnlijk doorverkocht aan de hoogste bieder. En dat noemen ze vrijheid? Ha!

Alsof dat nog niet genoeg is, komt er nog een extra sausje bij: cybercriminaliteit. Een hacker hoeft maar met z’n vingers te knippen en – poef, weg saldo, weg identiteit, weg bestaan. Probeer daar maar eens iemand verantwoordelijk voor te houden. Je digitale geld is foetsie, je data ligt ergens op een dubieus forum en je enige reactie is een hulpeloze blik naar je lege computerscherm.

En dan de hamvraag: wat blijft er over van mijn autonomie? Mijn vrijheid? Mijn recht om gewoon eens niet gevolgd te worden? Nee nee... Ik ben gedegradeerd tot een algoritme, een reeks nulletjes en eentjes die keurig binnen de lijntjes moet kleuren.

*Zeg jij: droogpoeper: "Kom op, stel je niet zo aan! Zeikerd."*

Bouwbedrijven bouwen niet >