Mijn huis is geen paleis.

John Tabé vertelt:

Mijn huis is geen toonbeeld van luxe, noch een visitekaartje van succes. Toch biedt het alles wat ik nodig heb om gelukkig te zijn. Het is een bescheiden sociale huurwoning, precies groot genoeg voor mijn leven. Geen overbodige ruimte die leeg en kil aanvoelt, geen extra onderhoud dat me tijd of energie kost. Nee, dit huis is praktisch, warm en vertrouwd, een plek waar ik helemaal mezelf kan zijn.

Wat mijn huis zo bijzonder maakt, is de financiële rust die het me geeft. Geen hypotheek die als een last op mijn schouders drukt, geen leningen die me 's nachts wakker houden. Mijn spaargeld zorgt ervoor dat ik zonder zorgen kan leven. Die financiële vrijheid geeft me een gevoel van controle over mijn leven. Ik hoef me niet te laten meeslepen door de druk van de buitenwereld, en juist dat brengt me rust en tevredenheid.

Mijn huis is mijn veilige haven. Kleine ongemakken, zoals een lekkende kraan of een kapotte radiator, leiden niet tot stress. De woningbouwvereniging regelt het snel. Dit gemak stelt me in staat om me te focussen op wat echt belangrijk is, zonder afgeleid te worden door zorgen waar ik geen invloed op heb. En eerlijk? De eenvoud van mijn leven voelt soms als een bewuste vorm van luiheid, en ik geniet ervan.

Mijn huis biedt ruimte, zowel fysiek als mentaal. Hier ervaar ik vrijheid zonder druk. Dankzij het internet heb ik toegang tot een oneindige bron van kennis en inspiratie, zonder mijn huis te hoeven verlaten. Deze digitale luxe maakt mijn leven gemakkelijker, en ja, soms ook luier.

Toch, als ik naar buiten kijk, zie ik de stad die op me wacht. De kronkelende steegjes, de drukke straten, de wereld die zich voor me uitstrekt. Ik kan eropuit trekken, dwalen en ontdekken.

Maar voor nu is mijn huis mijn eigen kleine stad, mijn toevluchtsoord. Hier vind ik stabiliteit en vrijheid. Een leven van eenvoud, vrijheid en een beetje luiheid, precies zoals ik het wil.

Een zomermiddag in Ulft >