Bedrijven-Cempedak-Evacuatie-Nederland
Muziek: "Jatinegara" The Jakarta Kota band
(Ikat-Djati-Brandal 3.19)
17-12-1951: Mede eigenaar firma, v.o.f. garage ‘Sekawan’
Sjawang no.9 Kebayoran 5, Lama, Djakarta. Reparatie, transport, expeditie en emballage.
Aandelenbelang van William John Schlechter van 40%. Rp 40.000 x 0,35= FL.14.000. (1953) Notaris Raden Kadiman.
Samenvatting Statuut.
Bengkel sekawan motor Jalan. Ciputat raya no.19, kebayoran lama DKI Jakarta Indonesië. 2015
01-09-1954: Werd William John Schlechter uitgesloten door Soenarja, zijn mede vennoot, en uit de firma gezet. Hij heeft het er bij laten zitten, in verband met de politieke omstandigheden die er destijds is in Indonesië waren. Uit angst voor zijn gezin.
08-09-1954: William John Schlechter werd werknemer bij de inkt en verffabriek ‘P.A. Regnault’ jl. koblen kidoel / gunnung sahari antjol nr 3 / djembata merah te Djakarta.
03-02-1955: Aanvraag Nederlanderschap William John Schlechter
De toegangsregels tot Nederland werden tot 1955 strikt toegepast: wie de vereiste bewijzen van Nederlanderschap niet kon overleggen, kreeg geen Nederlands paspoort. Het hebben van de Nederlandse nationaliteit was dus niet voldoende. Men moest tevens kunnen aantonen men de Nederlandse nationaliteit had verkregen door geboorte in een gezin dat de Nederlandse nationaliteit had vóór 1892. De poort van Nederland stond open voor mensen met een Nederlands paspoort en verlofrecht of voldoende kapitaal om de overtocht te betalen.
Pas in 1955 toen de maatschappelijke situatie voor deze groep steeds uitzichtlozer werd, de politieke spanningen opliepen door de aankomende verkiezingen en er druk werd uitgeoefend vanuit het Hoge Commissariaat in Indonesië, werden de eisen door het Nederlands kabinet voor een Rijksvoorschot versoepeld en mochten er meer mensen naar Nederland vertrekken.
Voor de aanvraag van een verklaring van Nederlanderschap heeft William John Schlechter de volgende stukken opgespoord.
a. Kantor Keresidenan Atjeh Kotaradja. (Burgerzaken). Kopie aanvraag trouwakte van Heinrich Jacob Schlechter en Adeline Alison Maidman. Brief van 3 februari 1955 en van 12 maart 1955 samen met bijlage en trouwakte opgehaald te Atjeh Medan Sumatra.
b. 05-02-58: Doopakte opgevraagd en opgehaald te Soerabaja. Rk. Heilige Maagd Maria te Soerabaja.
De geboorte van de Heilige Maagd Maria of ‘de Kepanjenkerk’ is gevestigd sinds 1815 aan de Jalan Kepanjen 4-6 Tempelstraat is de oudste kerk in Soerabaja. De tweede R. K. Kerk te Soerabaja aan de Tempelstraat welke op 5 augustus 1900 werd ingezegend.
5 februari 1958: Kopie doopakte van 22-01-1923
Originele doopakte van 22 januari 1923
03-02-1955: Aanvraagformulier van William John Schlechter voor vestiging en vertrek naar Nederland. Akte plaats Djakarta
d. optie: Warna negara, Indonesische staatsburgerschap, op 06-12-1951.
De paspoortaanvragen hebben twee kanten. De scans van de voorkanten zijn toegankelijk, maar de achterkanten kunnen omwille van privacywetgeving niet worden vrijgegeven.
Het Indisch Oud-Paspoortarchief is ontstaan in 1950. Toen, na de soevereiniteitsoverdracht, 27 december 1949, van Indonesië, mensen die naar Nederland wilden of moesten vertrekken een Nederlands paspoort nodig hadden. De paspoortaanvraag werd gedaan bij het hoge commissariaat van Jakarta.
08-02-1957: Einde KLM in Indonesië.
Voor de Indo-Europese bevolkingsgroep was het kunnen bezitten van grond een belangrijk nieuw recht als Indonesisch staatsburger. Het zou hen het gevoel geven te worden geaccepteerd in de nieuw te vormen samenleving. Deze wens stuitte echter op grote weerstand onder de nationalistische Indonesische partijen en werd in 1957 niet gehonoreerd.
Indonesië heeft Nederland, KLM, n.a.v. de Nieuw Guinea kwestie een landingsverbod opgelegd. Laatste KLM vlucht van Djakarta naar Amsterdam is op 8 december 1957.
Velen kwamen na verloop van tijd, in 1957 Nieuw Guinee kwestie, op dit besluit terug omdat hun maatschappelijke positie in het nieuwe Indonesië erg gevaarlijk is geworden. Het gevolg was dat velen daarna alsnog kozen voor migratie naar Nederland.
Nieuw-Guinea 1950-1962.
Het westelijk deel van Nieuw-Guinea maakte deel uit van Nederlands-Indië, maar was eind 1949 buiten de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië gebleven. De Indonesische leider Soekarno wilde Nederlands Nieuw-Guinea zo snel mogelijk inlijven. Het ‘laatste stukje Indië’ werd vanaf 1950 zodoende inzet van een slepend conflict tussen Nederland en Indonesië dat rond 1960 een sterker militair karakter kreeg. 30.000. Ingezette Nederlandse militairen.100. Omgekomen.
Nieuw Guinee kwestie. Velen kwamen na verloop van tijd, in 1957 Nieuw Guinee kwestie, op dit besluit terug omdat hun maatschappelijke positie in het nieuwe Indonesië erg gevaarlijk is geworden.
Het gevolg was dat velen daarna alsnog kozen voor migratie naar Nederland.
Jakarta 22-11-1957. William John, Jeanette Charlotte en Rudy Schlechter.
Fotostudio Sennen Menteng.
Muziek: "Sennen" The Jakarta Kota band
(Ikat-Djati-Brandal 3.17)
- 1950-1957: in verband met de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië repatrieerden ambtenaren uit de administratie, het politieapparaat, de rechterlijke macht en het leger naar Nederland. Na de opheffing van het KNIL in juli 1950 repatrieerden veel KNIL-militairen.
10-04-1956: Bouw & architectenbureau 'Polonia' en verf bedrijf 'Warna' (kleur)
William John Schlechter is tot 1962 voor zichzelf begonnen. Bouw, lak verf bedrijfje te Menteng Djakarta.
Java bode 17-4-1956, 15-6-"56 en 18-6-'56
Opdracht van Beta Apotheken te Jakarta voor bijbouw hal en renovatie hoofdgebouw in 1959 aan bouwbedrijf 'Polonia'
Aanbouw zijgebouw Bèta apotheken
Voorman: Bouw & architectenbureau Polonia
05-12-1957: Soekarno. 'Nederlanders staatsgevaarlijk.'
De laatste nog in Indonesië aanwezige Nederlanders, 40.000personen, zijn staatsgevaarlijk en Soekarno dwong hen voorgoed te vertrekken. Nederlandse bedrijven werden door Indonesië genationaliseerd en niet langer welkom. Ook KLM is niet meer welkom.
De Nederlandse regering was tot december 1957 afwijzend tegen het idee om spijtoptanten een nieuwe kans te geven om de Nederlandse nationaliteit te geven.
- 1957-1958: naar aanleiding van de Nieuw-Guinea-kwestie en ‘Zwarte Sinterklaas’, die tot gevolg had dat (Indische) Nederlanders in Indonesië tot staatsgevaarlijk werden verklaard, vertrokken ca. 50.000 mensen.
Het Rapport Werner discrimineert.
Opvang Indisch Nederlanders is sociaal ongewenst, werd door de Nederlandse regering ontraden. Omdat aanpassing aan de Nederlandse samenleving voor nagenoeg onmogelijk werd gehouden, moest ernstig worden overwogen deze 'in Indië gewortelden' in speciale kampen onder te brengen.
'Heropvoeding' is noodzakelijk. De Commissie maakte zonder scrupules onderscheid tussen wat zij noemde 'sociaal gewenste' en 'sociaal ongewenste' Indo-Europeanen. Tot de tweede categorie behoorden mensen die de Commissie aanduidde als 'oosterse Nederlanders'. De Commissie was ervan overtuigd dat deze mensen het in Nederland niet zouden redden en dat zou ook gelden voor hun kinderen, zelfs als die een opleiding hadden gevolgd, want, zo legde de commissie geduldig uit: 'Zij blijven kinderen van een tropisch land
met een daaraan inherent verbonden laag arbeidstempo en andere specifieke Oosterse eigenschappen en gedragingen, welke in het kader der verhoudingen in Nederland economisch niet aanwendbaar zullen zijn. Daartegenover staat dat al deze kinderen als Oosterse Nederlanders in Indonesië zijn geboren en daar psychisch, fysiek en maatschappelijk thuis horen.
Hun eigenschappen en gedragingen zijn daar wel aanwendbaar, terwijl de aard van de arbeid en het arbeidstempo daarmee in overeenstemming zijn.' Het Rapport Werner was weliswaar vertrouwelijk, maar daar trok J. van Baal, Tweede Kamerlid van de
protestants-christelijke Anti Revolutionaire Partij, zich weinig van aan. Hij was razend en beschuldigde de Commissie openlijk van racisme.
Hij concludeerde dat die kennelijk uitging van 'het superieure Nederlandse ras' en van 'de rassenleer van Hitler.' De Nederlandse bevolking zag het ook niet meer zitten om meer Indo Nederlanders toe te laten.
Bron: Marina Godeschalk doctoraalscriptie Assimilatie en Heropvoeding.
Deze foto is genomen op de Soestdijksekade in Den Haag, ter hoogte van de Escamplaan. Links op de hoek is de winkel van De Gruyter nog net te zien. De foto is gemaakt in mei 1958 door Frans Donse toen hij terugkeerde van zijn werk in Rotterdam.
“Blijf waar je bent. Nederland zit vol! het is beter dat u niet komt!”
De boodschap van de Nederlandse Overheid:” Als u overweegt naar Nederland te komen, het is beter dat u niet komt! U als Indische Nederlanders zullen en kunnen in Nederland het nooit redden. De meeste van U hebben niet dat doorzettingsvermogen. Deze nieuwe Nederlanders hebben nooit geleerd en waren niet gewend de handen uit de mouwen te steken. Ook zijn er voor hen in Nederland geen reële bestaansmogelijkheden.”
Onder druk van de media, de kerken, het Centraal Comté van kerkelijk en Particulier Initiatief, CCKP, de Vereniging Indische Nederlanders, de Stichting Hulp aan Landgenoten in Indonesië, HALIN, en het comité Nationale Actie, Spijtoptanten in Indonesië, NASSI, ging de regering overstag. In 1962 zijn 10.400 spijtoptanten tot Nederland toegelaten, o.a. William John Schlechter en zijn gezin.
00-00-1958: Aanvraag visum William John Schlechter.
In 1957/58 is voor alle Indo-Europeanen bescherming aangeboden, door de Hoge Commissariaat voor de vluchtelingen.
"Bui dreigt in Indonesië". 5-12-1959 Telegraaf
"Er hangt een bui boven Indonesië, maar niemand weet hoe en wanneer ze zal losbarsten. Zo voelt de westers georiënteerde de toestand in dat land aan en de sfeer is er voor hem nu al onmogelijk: er mag geen Sinterklaas meer gevierd worden, er mag geen Nederlands worden gesproken, dansen is aan strenge regels onderworpen. Men vreest de toekomst door geruchten over gedwongen dienstneming van jonge zonen, het inrichten van kampen voor hen, die de westerse ideologie blijven aanhangen en men vreest voor de oude dag in een land, waar weinig sociale zorg is en men als Europeaan iedere dag uit zijn betrekking kan worden gestoten. „Deze redenen, plus de onmogelijkheid zijn kinderen een westerse opvoeding te geven, dwingen duizenden ln dat land naar Nederland te repatriëren", aldus de Amerikaanse hoogleraar in dc politieke wetenschappen, prof. dr Paul W. v. d. Veur. Het zijn vaak vaklieden van naar Indonesische maatstaven middelbaar niveau, die hun gehele leven in Indonesië hebber gewoond. Zij tekenden voor het Indonesische burgerschap, terwille van hun betrekking en omdat zij een andere ontwikkeling in dat land verwachtten. Nu moesten zij bij hun vertrek uit Djakarta een verklaring tekenen, dat zij afstand deden van de Indonesische nationaliteit en nooit meer in dat land zouden terugkeren."
17-08-1960: Diplomatieke betrekkingen met Nederland verbroken.
Zwarte Sinterklaas is de bijnaam voor een diplomatiek incident in de Indonesisch - Nederlandse betrekkingen dat op 5 december 1957 plaatsvond. Op 17 augustus 1960, vijftien jaar na het uitroepen van de Indonesische onafhankelijkheid, werden ook de diplomatieke betrekkingen met Nederland verbroken.
00-07-1961: William John Schlechter kreeg een Nederlandse uitreisvisum en moet binnen 12 maanden Indonesië verlaten. 46 jr
In 1961 heeft de Hoge Commissariaat uit Indonesië terug getrokken en alle Indo Europeanen, die weg willen een visum gekregen. Het is een tijdelijk bewijs voor een vreemdeling, een persoon die geen staatsburger is van Indonesia en zijn gezin om te kunnen reizen. Deze uitreisvisum verloopt op 13-07-1962 en kan niet worden verlengd.
Aanvraag voor verblijf in Thailand is in behandeling bij de immigratie commissie en is verlengd tot 01-08-1962. Het Nederlandse consulaat-generaal in Singapore. De Britse regering die nu de Nederlandse belangen in Indonesië behartigt zal ook klaar staan voor spijtoptanten. Dit geldt zowel voor de behandeling van visumaanvragen als voor verzoeken om voorschot voor overtocht kosten.
Het Nederlandse consulaat-generaal in Singapore kan de spijtoptanten bereiken via de post. Zo krijgen zij hun reisvisum, waarmee zij bij het kantoor van de Thailands luchtvaartmaatschappij in Djakarta hun reisbiljet kunnen halen. Met deze maatschappij en soms ook met de Indonesische Garuda toestellen vliegen de spijtoptanten naar Bangkok waar ze worden opgevangen in het Nederlandse KLM hotel Plaswijck. Daar wachten ze op plaats in een KLM-vliegtuig voor Nederland.
Verlenging van het verblijf in Indonesië is toegestaan tot 23-07-1962.
Aanvraag voor verblijf in Thailand is in behandeling bij de immigratie commissie en is verlengd tot 01-08-1962.
Hoge Commissariaat Indonesië (Jakarta) » Inventaris nr. 5042. Dossiers inzake nationaliteit 3904-5467, Stukken betreffende het behandelen van de verzoeken tot vestiging in Nederland van spijtoptanten (Indonesische Nederlanders die, na de soevereiniteitsoverdracht voor de Indonesische nationaliteit hebben gekozen en die keuze achteraf betreuren). 1946-1966 1 pak en 1563 omslagen. 5042, Schlechter, W.J, 1957–1962 Oude code: P 413.112.2. Openbaarheid beperkt tot 01-01-2025.
Kerk Katolik Santo Antonius, Lagere school, meisjesschool en internaat Santo Vincencius.
1. Pastorie. 2. Jongens lagere school (Boy, Ris en On) 3. Kerk Katolik Santo Antonius 4. Meisjesschool (Mil) en internaat Santo Vincencius Jakarta
Empressie: Polonia Jipinang Cempedak 1. 7B. 1961 / 1962
Muziek: "Polonia" The Jakarta Kota band
(Ikat-Djati-Brandal 2.44)
Rudy, Ma (Jeanette) en Pa (William )
Ma in de slaapkamer.
November 1961. Groenteman, kokkin en Ma (Jeanette)
Ma en een warenkoopman.
November 1961. Rudy (Wokky) Schlechter
December 1961. Zusteroverste Anna Eggenkamper, schoolhoofd en Ma
Kerk Katolik Santo Antonius te Jakarta.
December 1961. Ma. Winkel centrum Menteng/Sennen Jakarta.
Kerstviering in Indonesië Pa, Ma en Rudy Schlechter. Foto's uit 1958.
November 1961. Zwembad Nusantara in de wijk Polonia
Januari 1962. Woonhuis Jalan Jipinang jependak 1 no 7B wijk Polonia Jakarta.
03-02-1962: William Schlechter uitreisvisum ingetrokken.
De Indonesische regering heeft een verbod uitgevaardigd tegen de uit reis van spijtoptanten naar Nederland. Op 3 februari, vlak voor het vertrek van een Thai Airways vliegtuig naar Bangkok, kregen de houders van Indonesische paspoorten en Nederlandse inreisvisa, spijtoptanten geen toestemming het land te verlaten. Tot nog toe vervoerde de KLM de spijtoptanten uit de „wachtkamer" KLM-hotel Plaswijck te Bangkok richting Nederland.
Nieuw Guinea koerier 6-2-1962: Soekarno verhindert vertrek spijtoptanten Voor hen allen is de hoop, dat zij binnen afzienbare tijd naar Nederland kunnen, vertrekken, geheel vervlogen. Al deze mensen van wie er velen familie in Nederland hebben waren reeds in het bezit van een visum. Volgens gegevens, die in Den Haag zijn ontvangen, stonden 200 spijtoptanten, waaronder het gezin van William John Schlechter, op het punt te vertrekken. De overige 500 tot 000 moesten nog enkele formaliteiten regelen, die ongeveer twee maanden zouden duren. Maar de grens is voor hen gesloten en zij zullen in Indonesië moeten blijven.
Behalve deze visumbezitters zijn er op het ogenblik nog steeds duizenden, die een visum hadden aangevraagd en die wachtten op een gunstige beslissing uit Nederland.
06-03-1962: Spijtoptanten mogen weer.
- 1962: in verband met de overdracht van Nederlands Nieuw-Guinea aan Indonesië werden alle op Nieuw-Guinea verblijvende Nederlanders (ca. 14.000 personen) geëvacueerd. In de periode van het zgn. UNTEA-bestuur kwam ook een groep van ongeveer 500 Papoea’s, die in Nederlandse overheidsdienst waren geweest, met hun gezinnen naar Nederland.
-
De spijtoptanten konden tot 31 maart 1964 een visum voor vestiging in Nederland aanvragen. Na toewijzing duurde het vaak nog enige tijd voordat de mogelijkheid zich voordeed om naar Nederland te vertrekken. De uittocht van deze laatste groep zogeheten ‘spijtoptanten’ viel grotendeels samen met de uittocht van Indonesiërs na de machtsovername van generaal Soeharto.
16-06-1962: Vertrokken van Djakarta met de Thai Airways internationaal richting Bangkok Amsterdam
PH-DCA DC 8. Thai Airways internationaal
Ma, Jeanette Charlotte Schlechter-Randwijk in het vliegtuig richting Bangkok
Vliegveld Bangkok.
16-06-1962: KLM hotel Plaswijck Bangkok. Kamernummer 29 en 30.
Plaswijck was oorspronkelijk het buitenhuis van de Thaise minister-president Luang Plaek Pibulsonggram en het werd gebouwd in 1932
Op het terrein was ook de KLM catering gevestigd, aanvankelijk nog redelijk kleinschalig, maar later enorm gegroeid. KLM verzorgde er namelijk ook nog catering voor andere maatschappijen.
17 juli 1962 Bangkok. KLM hotel en restaurant Plaswijck kamernummer 29 en 30. Ma en haar kinderen.
08-06-1962: Opname ziekenhuis William John Schlechter te Bangkok Thailand.
Saint Louis Hospital in Bangkok Thailand ook bekend als St.Louis Children's Hospital, is een non-profit privéziekenhuis en zorginstelling. Het St. Louis Hospital werd opgericht door aartsbisschop Louis Vey, van de rooms-katholieke missie in Siam op 15 september 1898. Dit was tijdens het bewind van koning Chulalongkorn van Siam. De zuster van Saint Paul de Chartres kreeg de opdracht om het ziekenhuis te beheren onder de filosofie van "Waar barmhartigheid is, is God"
Saint Louis Christian Ziekenhuis Bangkok (thaimedicalvacation.com)
Augustus 1962. Bangkok Thailand.
Pa, William John, Ma, Jeanette Charlotte en zoon Rudy Schlechter in het ziekenhuis
William John Schlechter Bangkok centrum.
22-06-1962: Nederlandse ambassade medewerker in Thailand, Ma Schlechter en Rudy.
09-08-1962: Gezin Schlechter naar Nederland zonder William John Schlechter.
Om 20.30 uur van Bangkok, Karachi, Rome naar Amsterdam.
KLM toestel: DC832 PH-DCA
Vanuit Bangkok in Thailand naar Calcutta in India. En vervolgens naar Karachi in Pakistan, Basra en Bagdad in Irak naar Damascus in Syrië. Een tussenlanding in Rome naar Amsterdam.
10-08-1962: Geland ±23 uur te Pakistan.
Overnachting in het KLM midway house te Karachi te Pakistan. Om ± 08 uur naar Nederland met een tussen landing in Rome.
Midway House: het legendarische KLM hotel halverwege Indonesië - KLM Blog
01-08-1962: Naar Amsterdam Schiphol.
±13 uur geland. Met een KLM bus naar Bennekom. Villa Rusticana, Bovenweg 2 te Bennekom.
Villa Rusticana Bovenweg 29, Bennekom. Eerste opvangcentrum.
Ten aanzien van de huisvesting van de rest van de Indische Nederlanders heeft de Nederlandse regering van 1950 tot 1963 een dwingend beleid gevoerd bij de gemeentes.
De Kostersteenblad Bennekom:
“Hier werden spijtoptanten uit Indonesië opgevangen. Dat waren mensen die na de onafhankelijkheidsverklaring hadden gekozen voor de Indonesische nationaliteit, maar daar in de loop van de jaren vijftig spijt van kregen. Met een lijntoestel van de K.L.M. arriveerden afgelopen zondagmorgen op Schiphol 36 spijtoptanten uit Indonesië.
Eenmaal op Nederlandse bodem, werd het gezelschap per bus naar het centraal opvangcentrum Rusticana in Bennekom gebracht, waar men omstreeks het middaguur aankwam. Nog wat onwennig keken de kinderen in hun tropenkleding met daarover een in Bangkok verstrekte windjack om zich heen, maar eenmaal in de warme eetzaal aan de voor hen eerste echte Hollandse maaltijd gezeten, hadden de meesten al gauw het hoogste woord.
Na de maaltijd volgt de registratie, waarna in de kledingbarak aan een ieder voor zo n f 500,- aan kleding en schoeisel van hoge kwaliteit wordt uitgereikt. (..) Intussen zoeken ambtenaren van de Dienst Bijzonder Maatschappelijke Zorg in de in het centrum aanwezige kantoren de contractpensions uit, waar de respectieve gezinnen reeds de volgende dag zullen worden ondergebracht, waarbij zij met vele wensen en omstandigheden van de betrokkenen rekening houden.”
Het Indische gezinshoofd moest een verplichte bijdrage leveren, voor kost en inwoning van 60% van het netto maandinkomen. Sommige gezinnen woonden jarenlang in contractpensions. Dit heeft ertoe geleid dat de eerste generatie Indische repatrianten soms tot hun dood nog schulden moesten afbetalen.
13-08-1962: Hotel pension Beatrix te Berg en Dal. Tweede opvang pension.
Adres inschrijving immigratie dienst op 22-08-1962: Pension Beatrix, Oude Kleefsebaan 90-92 Berg en Dal Nijmegen.
De hotels die als contract pension werden aangenomen waren meestal zwaar verouderd en verkeerden in slechte staat. Vaak moesten hele gezinnen op een of twee kleine achterafkamertjes verblijven. De kamers waren klein en voorzien van een enkele wasbak met alleen koud water. Bij veel hotels was het meubilair vaak slecht. Dat het plaatsen in een kleine ruimte van zoveel verschillende mensen uit een land waar men net twee oorlogen achter de rug had, Japenstijd en Bersiap periode, vaak tot onderlinge sociale problemen.
“Het eten was erbarmelijk, we kregen met water aangelengde soep, waarschijnlijk omdat de keukenstaf niet genoeg had bereid of omdat ze probeerden geld te besparen. Elke dag aardappels, groenten en vlees van mindere kwaliteit, ’s morgens pap en brood met reuzel.
Alle gezinnen hebben daar hongergeleden, vandaar dat ze stiekem op petroleumstelletjes op hun kamers gingen koken en Saté maken op een omgekeerde strijkbout, wat natuurlijk brandgevaarlijk was. We werden naar een grote loods van het rode kruis gebracht. Daar lagen op de grond bergen gebruikte kleding.
We moesten er zelf maar wat uittrekken waar van we dachten dat we het konden gebruiken. Kleding voor de kinderen moesten we altijd te groot nemen, op de groei. Later kregen de mensen kleding voorschotten waarmee ze in speciale winkels zelf kleding mochten gaan aanschaffen. Dit voorschot moest later helemaal terugbetaald worden.” Bron: ?
Repatriëring | Spijtoptanten herinnerd | (indischhistorisch.nl)
De spijtoptantenkwestie: Een nationaal schandaal? - PDF Gratis download (docplayer.nl)
Cheque hotel 'grand Berg en Dal' tegenover pension Beatrix
https: Gelderse huizen van aankomst
www.indischhistorisch.nl/tweede/repatriering/repatriering-spijtoptanten-herinnerd/
19-08-1962: William John Schlechter op Schiphol geland. 10 dagen later, rode kruisvlucht.
Bangkok: 11.00 uur naar Amsterdam
19-08-1962: William John Schlechter op Schiphol geland
24-08-1962: Opname sanatorium Dekkerswald te Groesbeek Nijmegen.
De Sanatorium een universiteit longkliniek voor onderzoek en behandeling.
Park Dekkerswald, gelegen in de bossen van Groesbeek, is van oorsprong een herstellingsoord voor tuberculosepatiënten. Tegenwoordig is het een terrein waar meerdere zorg- en dienstverleners van naam gevestigd zijn, zoals onder andere het Radboud ziekenhuis, de Radboud Universiteit van Nijmegen en Kentalis.
Het sanatorium in Groesbeek vroeger, 1960, een sfeerrijk paviljoen. Het gebouw huisvest tegenwoordig het Universitair Longcentrum Dekkerswald.
Het sanatorium in Groesbeek vroeger, 1960, een sfeerrijk paviljoen. Het gebouw huisvest tegenwoordig het Universitair Longcentrum Dekkerswald.
Berg en Dal: 26 augustus 1962.
Neef Walter Bakker uit Utrecht en Ma.
Tante Annie Bakker-Randwijk , Oma Lütje en Ma. Pension Beatrix.
Berg en Dal. Januari 1963. Strenge winter.
De winter van ‘63 kenmerkte zich door een extreme lange koude periode van 10 weken en begon op 22 december en duurde tot en met 3 maart. Ook daarvoor was het al koud geweest. Van 21 tot 23 november en in de eerste week van december had het al goed gevroren.
De gemiddelde temperatuur is in de wintermaanden december, januari en februari is +2,2 C. Voor 1963 is dit –3,0 C. De laagste temperatuur is gemeten op 18 januari, de dag van de Elfstedentocht, in Joure en bedroeg –20,8 C. Behalve dat het een koude winter was, was het ook een hele zonnige; 50% meer zon dan gemiddeld. Niettemin bleef de sneeuw die op de Tweede Kerstdag was gevallen, liggen tot in maart. Die sneeuwval leidde in de week tussen Kerst en Nieuwjaar tot grote verkeersproblemen. Tal van wegen werden voor enkele dagen afgesloten, omdat het onbegonnen werk was door de harde wind om deze sneeuwvrij te maken.
Januari 1963. Berg en Dal. Ris, Pa en Ma, zittend Rudy.
Januari 1963. Wokky (Rudy) Bo, Ri, ?, On.
Pa, William John en Ma, Jeanette Charlotte Schlechter.
April 1964. Pa en Ma. Eet, slaap en woonkamer pension Beatrix Berg en Dal.
27-08-1963: Pension Villa Nuova, Zutphenseweg 73 Vorden.
Derde opvang pension.
Het monumentale pand werd in 1863 gebouwd in opdracht van mr. Hendrikus Engelberts, destijds kantonrechter in Lochem. In de jaren ‘60 werd het gebouw gebruikt als pension voor Indië repatrianten. Daarna is Villa Nuova bijna een halve eeuw een verzorgingshuis geweest waarvan de eerste twintig jaar als een particuliere zorginstelling.
Augustus 1963. Ma, Jeanette; pension Nuova Zutphen.
Repatriëring uit Indonesië: voor eigen rekening
Na de onafhankelijkheid van Indonesië in 1949 zijn veel mensen uit Nederlands-Indië naar Nederland zijn gekomen. De repatriëring was echter niet gratis en de mensen moesten zelf de kosten betalen. In 1950 riep de overheid via landelijke dagbladen eigenaren van hotels en pensions en andere locaties op om een opvangcontract aan te gaan. De pensionhouders kregen een dagvergoeding van 4 gulden per persoon en 3 gulden voor baby’s en jonge kinderen.
De beheerder mocht er volgens de richtlijnen van de overheid per bewoner per dag 49 cent aan verdienen. Dat was de richtlijn, maar nogal wat pensionhouders ontdekten dat ze flinke winst kunnen maken door te besparen op eten, verwarming en douches.
De reden waarom mensen zelf moesten betalen voor de repatriëring is omdat Nederland na de Tweede Wereldoorlog zijn handen vol had aan zichzelf en niet bepaald op deze groep te wachten. Hoewel zij vanwege hun trouw aan ‘Koningin, volk en vaderland’ de nieuwe Republiek Indonesië min of meer gedwongen moesten verlaten, werden zij geacht de kosten van de overtocht, de ‘huisvesting en opvoeding’, en de, vaak tweedehandse kleren en inboedel zelf te betalen.
Maand van de geschiedenis | Thema 2021: ‘Aan het werk’ | (indischhistorisch.nl)
14-05-1964: Woonruimte te Ulft. Meidoornstraat 20 gemeente Gendringen.
Huurprijs gld.72,80 p/m. Tot 1 januari 2005 behoorde Ulft tot de gemeente Gendringen. Bij een gemeentelijke herindeling gingen de gemeenten Gendringen en Wisch samen verder onder de naam Oude IJsselstreek. Ulft bestaat behalve uit het gelijknamige dorp uit twee buurtschappen: Oer, Ulft noord en De Pol.
1964. Ma, Rudy (Wokky) en Mil. Meidoornstraat 20 Ulft
Ma en Rudy (Wokky). 1965. Woonkamer Meidoornstraat Ulft.
Interieur woonkamer: juli / augustus 1964
Alle foto's uit 1964 juli / augustus. Kermis Ulft. Pa, Ma en Rudy.
Ulft 1968. Ma. Rudy (Wokky) en Pa.
William John Schlechter: Verblijfsvergunning vreemdeling in Nederland van 1964 tot 1968.
13-09-1967: Jeanette Charlotte Schlechter-Randwijk.
Herkrijgen van haar Nederlanderschap.
27-12-1967: William John Schlechter.
Naturalisatie Nederlanderschap.
27-12-1967: Naturalisatie Nederlanderschap. Kamerstuk: 9442. Meidoornstraat Ulft.
Ikat & Djati & Brandal rumah di Belanda. John Schlechter. Doetinchem. E-mailadres: polonia1962@outlook.com
Maak jouw eigen website met JouwWeb