Dierenartsen: Geldwolven.

Mag je op wolven schieten? 

John Tabé hakt door: 3-4-25

De zorg voor onze huisdieren was ooit een beroep dat steunde op vertrouwen, toewijding en vakmanschap. Dierenartsen hadden de tijd en ruimte om zich echt in te zetten voor hun patiënten, met aandacht voor zowel het dier als de eigenaar. Maar de tijden zijn veranderd. Achter de schermen grijpen de investeringsfondsen met ongekende hebzucht om zich heen. Private equity, grote internationale investeringsfondsen die alleen maar meer winst willen, dringen de dierenartsenpraktijken binnen. Ze voeren een meedogenloze machtsovername uit.

Deze investeringsfondsen negeren dierenliefde en zorg volledig. Ze richten zich uitsluitend op winst. Ze kopen dierenartsenpraktijken op, voegen ze samen en veranderen ze in winstmachines. Waar een dierenarts vroeger de tijd nam voor een geruststellend gesprek, versnellen ze nu de zorg en drijven ze deze op cijfers. Ze behandelen meer patiënten, verhogen de tarieven en verlenen minder persoonlijke aandacht. Het welzijn van het dier? Dat is voor hen slechts een bijzaak, zolang de aandeelhouders maar tevreden zijn.

Wie betaalt de prijs? De dieren. Ze lijden onder onnodige zorg en gehaaste behandelingen die hen geen echte aandacht geven. Maar ook de eigenaren voelen de gevolgen: ze staan ineens tegenover onnodige onderzoeken, belachelijk hoge kosten en zorg die hen doet denken aan een lopende band. De dierenarts zelf? Hij of zij wordt gereduceerd tot een werknemer die enkel targets moet halen, gedwongen om een keuze te maken tussen ethiek en bonussen.

Dit is geen vooruitgang, dit is roofbouw. Wat ooit een nobele roeping was, verlaagden deze veranderingen tot een kille, winst gedreven industrie. Wat ooit de kern was van diergeneeskunde, verdwijnt langzaam door een systeem dat alleen draait om winst, niet om welzijn.

Gewetenloze handelaren in vuurwerk >